Hong Kong oftewel Kow Loon

Het einde van de vakantie in China komt nu razendsnel in zicht. Nog maar 5 dagen en dan gaan we weer terug naar Den Haag. Dat besef komt bij ons allen langzaam binnen. Maar eerst nog Hong Kong! Wereldstad en spannend sluitstuk van onze reis.

In tegenstelling tot onze eerdere verplaatsingen tussen de steden per vliegtuig is het ons dit maal eindelijk gelukt om met een slaapbus naar Hong Kong te reizen. Eindelijk eens een andere reiservaring. Eigenlijk was dit soort vervoer onze bedoeling voor de hele reis, maar door de grote drukte van rondreizende chinezen waren de treinen en bussen al volgeboekt. Alleen vliegen bleef daardoor over. Het heeft onze vakantie wel veel duurder gemaakt, maar het is niet anders.

Deze keer dus met de slaapbus. Het was een hypermoderne bus. Airco en gordijntjes voor de ramen; slapen in een redelijk ruim bed. Bij binnenkomst moesten de schoenen uit; de bus mocht niet vuil worden! Rond 22.00 uur vertrok de bus voor een rit van 11 uur. Ondanks het geschommel van de bus en toch wat krappe, smalle bedden, redelijk geslapen. We kwamen aan op een kaal en troostelos busstation, ergens in de voorsteden van Hong Kong. We hadden geen idee hoe we van hieruit bij ons hotel moesten komen. Vragen dus maar. Tot onze verbazing sprak niemand op het busstation engels. We zaten toch in Hong Kong, een voormalig engelse kolonie? Hoe we het ook probeerde om duidelijk te maken dat we met de ferry naar Hong Kong wilden, geen van de aangesproken taxichauffeurs begreep wat we wilden. Later werd ons duidelijk dat de chinezen de naam 'Hong Kong' niet kennen, maar de stad 'Kow Loon' noemen. Uiteindelijk hebben we iemand gevonden dieons wel naar het treinstation wilde brengen. Bleek een particulier te zijn die zijn eigen busje als taxi gebruikte en zo een centje bijverdiende; illegaal dus. Met veel omzichtigheid werden we naar zijn busje gebracht dat op een ander parkeerterrein stond. We werden met z'n 7en in een klein minibusje gestouwd; rugzakken en trolleys op de knieën. Bij het treinstation reed hij ook niet het terrein op, maar werden we afgezet buiten het hek aan de drukke weg. Blijkbaar was de chauffeur bang voor de reacties van de echte taxi's als hij voor het station zijn vrachtje af zou leveren. Wij waren allang blij dat we ergens waren waar we verder konden komen naar ons hotel. Het bleek de juiste plek want de metro ging vanaf daar meteen het centrum van de stad in. Het metrostation bleek vlakbij ons hostel te liggen; om de hoek! Het hostel was gevestigd in een flat van 16 etages hoog, samen met nog wel 20 andere hostels en pensions. Ff wennen, maar dit was Hong Kong en niet China. Ons hostel was schoon, maar de kamers piepklein. We hadden een eigen douche op de kamer, maar als je aan het douchen was was de hele badkamer en wc kleddernat. Je oest dan ook enigszins gebogen en wijdbeens rond het toilet staan wilde je onder de douchestraa komen. Warm was de douche wel, dus dat was een pré. Uit ons raam keken we uit op een van de drukste straten van Hng Kong, Nathanroad. Veel neonreclame, grote winkelcentra en tegenover het Holliday inn hotel. Een prima uitvalbasis om de stad te gaan verkennen.

Zoals altijd wilden we na het douchen en verschonen van de kleren een lekker koud biertje scoren. Dat bleek lastiger dan we dachten. Rondom ons hotel bleek geen enkel terrasje te vinden. We liepen de blaren op onze voeten, maar geen terras. Uiteindelijk zijn we in een smal zijstraatje beland op een terrasje van een vietnamees restaurant. Onze koude biertje hebben we gecoord, maar gezellig was de plek geenszins. Ingeklemd tussen twee hoge gebouwen zat het terras in een steegje van nauwelijks drie meter breed. Donker en klef van de warmte. We konden niet geloven dat dit overal zo zou zijn. De volgende ochtend ontbeten in de Starbuck schuin tegenover ons hotel. Dat was een goed begin van de dag!

Vandaag had iedereen plannen om te gaan shoppen. De dames naar de 'Lady's markt' en Walter en ik naar Mongkok, de electronicawijk. Marjet en Jerry trokken met hun tweeën hun eigen plan. De Lady's markt bleek nog niet begonnen, ze waren nog druk bezig met het inrichten van de kramen en tenten. Geen probleem voor de meiden; er waren genoeg andere winkels met kleren en snuisterijen in de buurt. De markt kwam later op de dag nog wel aan de beurt. We spraken af om 3 uur later bij de Mc Donalds elkaar weer te treffen. Walter en ik gingen vol goede moed op weg naar de electronicawijk. We wilden een leuke fotolens of netbook scoren. Natuurlijk wel tegen een zeer concurrerende prijs! Dat bleek zwaar tegen te vallen. Weliswaar waren er zeer veel foto- en electronicawinkels, maar ze waren allemaal van slechts 5 verschillende concerns. Van concurrentie was dus geen sprake. Overal dezelfde prijzen en niet veel goedkoper dan in Nederland. We hadden daardoor wel gauw gezien. Dan maar naar de Mac Donalds en wachten op de vrouwen. Blijkbaar hadden de meiden meer te zien dan wij, want om 13.00 uur (de afgesproken 3 uur waren voorbij) geen vrouwen. Het wachten beu, zijn we maar een kop koffie gaan drinken in de Mac Donalds. Bijkomend voordeel; ze hadden een airco! Weer op temperatuur gekomen, zijn we opnieuw in de hitte op straat gaan wachten.Rond half drie, bepakt en bezakt en met een schiuldbewust gezicht kwamen ze aanlopen. Door alle leuke winkeltjes waren ze de tijd vergeten. We besloten om de metro te pakken naar Hong Kong eiland om daar een terrasje gaan pikken. We kwamen terecht in een uitgaansbuurt van bonton Hong Kong. Veel expats en allemaal leuke restaurantjes en barretjes. Met z'n allen zitten pimpelen met lekkere buitenlandse biertjes en mensen kijken. Rond 20.00 uur ging het onweren en stortregenen. Grote paniek in de straat. Rennende mensen in hun mooie kleren op zoek naar een schuilplaats voor de neerkletterende regen, terrassen werden snel naar binnen verplaatst. Wij zaten gelukkig droog onder een zonnescherm. Het was een heerlijk schouwspel, vermakelijk. In het nasstgelegen restaurant zijn we een hapje gaan prikken. Mexicaans, prima gegeten.

De volgende dag was het plan om Hong Kong eiland verder te gaan verkennen en 's avonds naar "The Peak" om vanaf het hoogste punt naar het verlichte schouwspel van de stad te gaan kijken. Helaas was Marjet weer ziek geworden, haar darmen wilden niet meewerken. We vonden het voor haar wel heel erg sneu als zij The Peak zou missen. Daarom maar een alternatief programma. Walter, Jerry en ik besloten om de buurt rond Central (een wijk in Hong Kong) te gaan verkennen. De meiden wilden opnieuw naar de Lady's markt. Er lagen nog wat onvervulde winkelwensen. In Central was genoeg te ontdekken en te zien. O.a. de langste roltrap ter wereld. Deze 800 meterlange roltrap licht tussen twee wijken in en gaat over straten heen naar het centrum. De reden voor de roltrap was, dat je zo niet door een "slecht" deel van Hong Kong hoefde te lopen. Nu is dit "slechte"gedeelte een hotspot met allerlei leuke antiekwinkeltjes en boetieks en de roltrap een bezienswaardigheid. Lekker met z'n drieën door de straatjes heen gezworven. Jerry is op een gegeven moment weer teruggegaan naar het hotel om te kijken hoe het Marjet ging.

Toen we bij het afgesproken cafe aankwamen was Marjet ook weer van de partij. Ze bleek verkeerde medicijnen geslikt te hebben om haar darmen weer tot rust te brengen. Daardoor werd het veel erger. Toen ze daar achter kwam en de juiste medicijnen nam, was het snel over. Heerlijk indiaas gegeten.

The Peak hebben we de volgende avond gedaan. Om op het hoogste punt te komen kan je gaan lopen, een taxi nemen of met de tandradbaan naar boven. Natuurlijk kozen we voor de laatste. Dat betekende wel een lange rij wachtenden voor ons en minstens een half uur in de rij staan. Rens was het zat, moe van het lopen en besloot niet mee te gaan. Petra en Walter waren solidair en gingen met haar mee. Jammer, maar wij wilden dit niet missen. Zoals de Verboden tad bij Beijing hoort, is the Peak een verplicht nummer in Hong Kong. Iedereen kent de verlichte skyline van Hong  Kong, dat moesten we met eigen ogen aanschouwen. Het lange wachten werd uiteindelijk beloond. Allereerst met de treinreis naar boven. Door de steile klim met de tandradbaan leken de flats wel schuin te staan. Gezichtsbedfrog natuurlijk, maar je kijkt in eerste instantie er toch wel vreemd tegenaan; zo van "klopt dit wat ik zie?" Boven aangekomen kregen we een machtig uitzicht over de stad. Echt te gek. Veel van de kantoorflats waren verlicht. Sommige veranderde om de zoveel tijd van kleur. In combinatie met de haven, het water en de woonflats was het van een grote schoonheid. Veel foto's gemaakt, Marga en Jery veel gefilmd. Na een uur zijn we weer terug naar beneden gegaan. Onderweg naar de metro nog een stortbui over ons heen gehad. Gelukkig konden we schuilen. In de metro zagen we dat anderen niet zo gelukkig waren geweest; doorweekte kleren en geen kapsel!

Op onze laatste dag in Hong Kong zijn we met de ferryboot naar een naburig eiland Lantau gegaan om Tai O, een vissersdorp op palen en naar het grootste Boeddhabeeld van de wereld te gaan kijken . Van dat op palen was helaas niet veel meer te zien. Slechts een klein deel van het stadje bestond nog uit paalwoningen. Wel waren de woningen langs de kust heel apart. Ze bestonden uit allemaal aan elkaar geschakelde units van een soort containers. Aan de buitenkant bekleed met blik of staal. Het geheel gaf een rommelige aanblik; hier woonden duidelijk de minderbedeelden van het stadje. We hebben nog wat rondgelopen in het stadje, over de markt met veel gedroogde vis, maar waren snel uitgekeken. Met de bus dan maar naar het Boeddhabeeld. De rit over het eiland was mooi; veel groen en her en der zandbaaien aan de zee. Het Boeddhabeeld kwam van verre al in beeld. Het stond op een heuvel en keek uit over het eiland. Het was echt heel groot (34 mtr). Via een lange trap ben ik met Jerry en Marjet nog omhoog geklommen. Dichtbij was ie nog imposanter. Na genoten te hebben van het uitzicht over het eiland en de baai zijn we weer naar beneden gegaan om de anderen op te halen. Onze reis terug naar Hong Kong moest nog worden gemaakt. Niet met de bus en boot, maar met een kabelbaan vanaf het eiland naar de stad. Een mooie afsluiting met vergezichten over de stad Hong Kong.

Het zit erop. Een maand lang door China gereisd. Veel prachtige highlights gezien. Nog veel meer te ontdekken wat we nog niet gezien en meegemaakt hebben. Een land met hele lieve en open mensen. Soms strak geregeld met veel verplichtingen en verboden. Soms heerlijk chaotisch en individueel. Een land om nog een keer terug te komen, hoewel we dat dan wel in een ander jaagetijde zullen doen; wat minder benauwd en heet. Ook zullen we de reis van te voren meer voorbereiden, m.n. het reizen tussen de steden. Vliegen van stad naar stad gaat wel snel, maar is niet zo leuk als met de bus en trein. Dan zie je nog eens wat van de omgeving en kom je mensen tegen. We zijn blij weer terug te zijn in ons kikkerlandje. Lekker koel, niet bij het minste of geringste zweten als een otter, niet de hele dag hordes mensen om je heen en de herrie van de stad. Wat kan thuis toch lekker zijn!